دانش پژوه سطح 2و 3 رشته فلسفه و کلام اسلامی مدرسه علمیه عالی نواب
چکیده
«حمل اولی و شایع»، یکی از رهیافت های حکمت متعالیه در پاسخ به ابهامات و اشکالات گزاره های فلسفی به تحلیلی منطقی است. در استعمال این دو حمل تا قبل از مرحوم مظفر، شیوه واحدی رعایت شده است؛ اما ایشان در کتاب «المنطق» این دو حمل را در معنایی دیگر مضاف بر استعمالات گذشته، به کار برده اند. ترکیب دو معنای حمل اولی و شایع، اثر بسزایی در ادراک و فهم مسائل دارد. در این مقاله ضمن بازخوانی برخی دیدگاه ها، با روشی تطبیقی میان دو نگاه، نظریه مرحوم مظفر در جهت عقد الوضع خواندن یا به قید قضیه خواندن حمل اولی و شایع، تبیین شده است. سپس اشکالی به وجود حمل در ناحیه موضوع مطرح شده و پس از تحلیل معنای حمل اولی و شایع، تلاش شده است پاسخی بر آن اشکال بیان شود.
)